Waarom is keuzevrijheid belangrijk?

Het nieuwe zorgplan van minister Schippers is allegaartje weinig concreet en waar de beloofde bezuiniging vandaan moet komen is een raadsel.

Pure marketing van de minister, een goocheltruc’, zegt DSW-directeur Chris Oomen, die een besparing op basis van het plan al helemaal onmogelijk acht. ‘Er zit een aantal sympathieke maatregelen in waar niemand op tegen kan zijn, maar die hadden natuurlijk al in het vorige voorstel moeten zitten. Wat er nu in de plaats moet komen voor het afbreken van vrije artsenkeuze, levert al evenmin iets op als het aanpassen van artikel 13.’
Nadat het wetsvoorstel over de aanpassingen in de zorgverzekeringen in de Eerste Kamer zijn verworpen, de regering moet en zal de zorgverzekeraars meer mogelijkheden geven om patiënten te sturen naar door de verzekeraars geselecteerde zorgverleners. De gedachte daar achter is dat dit een besparing van een miljard zal opleveren. Waarom deze besparing een miljard opleverd wordt echter nergens duidelijk gemaakt en/of uitgelegd. Nu wil de minster het eigen risico afhankelijk maken van wel of geen keuzevrijheid. Dus wie kiest voor een selectieve polis zou korting moeten krijgen op het eigen risico. Daarnaast wil ze voor verzekeraars de risicoverevening aanpassen door hen extra te betalen voor het aannemen van risicogroepen als chronisch zieken en ouderen. Daarnaast wil de minster meer regels en toezicht omdat GGZ-aanbieders extra gegevens moeten leveren aan een databeheerder. Bij die zelfde GGZ-aanbieders zijn op dit moment de mensen zeker 20 procent van hun tijd kwijt met alleen maar administratie.

Waar zijn wel kosten te besparen.

Waar verzekeraars kosten op kunnen besparen zijn niet de gezonde mensen, maar de ouderen en de zieken. De kosten voor gezonde mensen zijn immer al laag. Voor zieken en ouderen zijn de kosten altijd al hoog geweest dus hebben verzekeraars altijd al een prikkel om die zorg goedkoper in te richten. Het levert totaal geen prikkel op om extra scherp in te kopen, want dat proberen verzekeraars al jaren – zieken zijn namelijk de enige groep waarop kosten bespaard kunnen worden. Ten tweede het aanleveren van dat is nu al zeer tijd rovend en dus zeer kostbaar. De verzekeraars aanzetten tot het verlagen van die bureaucratie zou wel kosten besparing op leveren naast het verminderen van ergernis en stress bij GGZ-meedewerkers.

Keuzevrijheid.

De miinster koppeld 2 zaken aanelkaar die niets met elkaar te maken hebben. Volgens de miinster zullen chronisch zieken wel kiezen voor een laag eigen risico en daarmee voor een naturapolis. Het eigen risico is echter gekoppeld aan de patient en niet aan een polis. Chronisch zieken hechten echter vaak aan keuzevrijheid omdat zij vaak een zorgverlener over de vloer of aan het bed hebben waar het mee klikt en waar zij vertrouwen in hebben. Een korting op restitutieverzekering garandeert helemaal niet dat chronisch zieken er ook voor zullen kiezen. Juist gezonde mensen hebben belang bij een restitutieverzekering, want voor hen maakt die keuzevrijheid minder uit. De minster koppeld dus de verkeerde groep aan de verkeerde polis en dus zal het niet kosten verlagend maar kosten verhogend werken. Daarnaast blijkt sinds de rekeningen half 2015 over het jaar 2014 op de deurmat vallen dat de ziekenhuizen heel veel kosten niet vergoed krijgen als de patient een budget polis heeft afgesloten. Deze extra kosten verhaalt het ziekenhuis dan op de patient. Het is voor chronisch zieken dus extra belangrijk om naast een goed gevoel en ook te letten of de zorgverlener de totale kosten van de behandeling vergoed krijgt van de zorgverzekeraar. Voor chronisch zieken geldt bijna altijd goedkoop is duurkoop. Daarnaast kan je als je niet de duurste polis aanschaft niet zelf bepalen welke zorgaanbieder je wil hebben. Dat bepaald de verzekeraar het gaat hier dus niet om goede zorg maar alleen om geld. Het gaat hier niet om het feit dat de patient zo goed mogelijk geholpen wordt maar om de winst van de zorgverzekering. Het lijkt er op dat alleen DSW nog weet wat het woord verzekeren inhoud.

Verzekeren volgens het Burgerlijk Wetboek.

Verzekering is een overeenkomst waarbij de ene partij, de verzekeraar, zich tegen genot van premie jegens haar wederpartij, de verzekeringnemer, verbindt tot het doen van een of meer uitkeringen, en bij het sluiten der overeenkomst voor partijen geen zekerheid bestaat, dat, wanneer of tot welk bedrag enige uitkering moet worden gedaan, of ook hoe lang de overeengekomen premiebetaling zal duren. Zij is hetzij een schadeverzekering, hetzij een sommenverzekering.